سه شنبه, ۲۲ مهر ۱۳۹۳، ۰۶:۳۷ ب.ظ
در انتظار هلالش
ای ماه پشت خمیده
چراغ خانه ی من می شوی؟
بر دل ویرانه ی من می تابی؟
در این دل تاریک
کورسوی ماهتاب هم غنیمت است
...
دلم از غفلت سیاهِ سیاه شده است
انگار اشتباه فهمیده
برای پیشواز محرم دل باید سفید باشد
باید نورانی باشد
اما می دانم
مولای مهربان محرم
حتی دل سیاه من را هم می پذیرد
و با جاری اشک آن را می شوید
و با اندوه کربلایش صیقل می دهد
خدا را چه دیدی
شاید ...
شاید دلم به رنگ چشم های یعقوب گشت
و آنگاه خانه قلبم به حضور یوسف زهرا نورانی شد
...
محرم
درهای دلم را به روی حضورت گشوده ام
"کرم نما و فرود آی که خانه، خانه توست"
۹۳/۰۷/۲۲