دوشنبه, ۱۳ مرداد ۱۳۹۳، ۰۱:۴۳ ب.ظ
شکر ...
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده و مهربان
وَ هَذَا مَقَامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْمَاءِ وَ قَابَلَهَا بِالتَّقْصِیرِ
این جایگاه کسی است که به نعمت‌های بی‌شمار و وسیع تو، و کوتاهی در برابر آن معترف است؛
وَ شَهِدَ عَلَى نَفْسِهِ بِالْإِهْمَالِ وَ التَّضْیِیعِ
و به سستی در بندگی و هدر دادن نعمت‌ها بر خود گواهی می‌دهد؛
وَ أَنْتَ الرَّءُوفُ الرَّحِیمُ الْبَرُّ الْکَرِیمُ
با این حال تو بسیار رئوف و مهربان و نیکوکار و کریم هستی،
الَّذِی لا یُخَیِّبُ قَاصِدِیهِ وَ لا یَطْرُدُ عَنْ فِنَائِهِ آمِلِیهِ
که کسی را که رو به او کرده محروم نمی کند و کسی که چشم امید به او دارد از درگاهش نمیراند.
صحیفه سجادیه، مناجات الشاکرین
پی‌نوشت: گاهی اوقات هیچ چیز به اندازه این دعاها حال آدم را خوب نمی‌کند.
۹۳/۰۵/۱۳